jólasveinar, skata og rómantík

Það er ekki ofsögum sagt af töframætti jólasveinanna. Síðan fyrsti bróðirinn kom til byggða hefur heimasætan í Hléskógum séð til þess að herbergið hennar sé alltaf snyrtilegt og fínt í dagslok því ella gæti sveinki hætt við að setja nokkuð í skóinn. Og þrátt fyrir dimma morgna þá er sú stutta fljót á fætur til að kíkja í skóinn. Svo virðist sem jólasveinarnir séu óvenju hagsýnir þetta árið því oftar en ekki er eitthvað nytsamlegt í skónum, t.d. sokkabuxur, vettlingar og fleira sem skóeigandann vantar sárlega. En ég veit svei mér ekki hvor hefur meira gaman af þessu jólasveinastússi, ég eða Eva Pálína.

Við nágrannakonurnar erum að undirbúa heljarinnar skötuveislu á þorláksmessu með dyggri aðstoð þeirra sjómanna sem næst mér standa, pabba og Unnsteins bróður, sem hafa séð okkur fyrir sjávarfangi. Fyrir utan að vera hinn besti matur þá hef ég tröllatrú á lækningamætti skötunnar. Fyrir síðustu jól lá ég í pest í nokkra daga og myndi líklega liggja enn ef ekki hefði komið til þorláksmessuskatan með tilheyrandi ilmi… eða fnyk

Hér er ennþá þetta yndislega, rómantíska jólaveður. Hvít jörð, froststillur dag eftir dag og glampandi tunglskin á kvöldin. Þess vegna segi ég enn og aftur, er hægt annað en vera ástfanginn í svona veðri?