krumlur sveitarfélagsins

Enn er seilst í vasa þeirra sem síst mega við nokkurri kjaraskerðingu og nú er það sveitarfélagið sem þykist ætla að ná sér í afréttara eftir góðærisfylliríið í vasa foreldra leikskólabarna. Eftir sumarlokun leikskólanna mun gjaldskráin hækka um 7%. Hækkunin dugar skammt í skuldafen sveitarfélagsins en getur reynst foreldrum erfið. Fyrir venjulegt launafólk sem gerir ekki meira en komast af á milli mánaðamóta getur hækkun sem þessi orðið banabiti, endarnir ná ekki lengur saman. Hvað gerist þá? Jú, sem einstæð móðir á ég rétt á fjárhagsaðstoð hjá mínu sveitarfélagi. Til þessa hef ég ekki þurft á slíkri aðstoð að halda en það gæti farið svo að ég þyrfti að kyngja stoltinu og fara bónleið upp á bæjarskrifstofur. Og ég er ekkert einsdæmi, það eru fleiri foreldrar sem eru í sömu sporum. Þess vegna spyr ég... hvað þarf marga þurfalinga eða sveitarómaga til að éta upp þær krónur sem sveitarfélagið fær við hækkun leikskólagjalda?

Og ég spyr enn og aftur... hvers vegna skyldum við, sauðsvartur almúginn, borga fyrir partí sukkaranna???

hinir djúpu vasar og hjáleiga Hannesar

Hve lengi er hægt að seilast í vasa venjulegs launafólks? Af hverju eru þessir (afsakið orðbragðið) andsk. helv. djö. útrásardrengir og bankamenn svona heilagir? Í morgunfréttum útvarps var sagt frá þeirri hugmynd Félagsmálaráðuneytisins að skerða fæðingarorlof og taka aftur upp tekjutengingu örorkubóta. Í stað þess að leita þangað sem peningarnir eru þá á að halda áfram að níðast á smælingjum þjóðfélagsins, öryrkjum og ungu fólki sem "lendir í því" að eignast börn. Á sama tíma er Hannes Smárason að reyna að selja hjáleigu sína í London fyrir einn og hálfan milljarð!!! Hvers vegna gerir ríkið þessa hjáleigu ekki upptæka? Þó ekki fengist nema milljarður fyrir kotið þá væri það þó smávegis í botnlaust skuldafenið sem m.a. umræddur Hannes kom þjóðinni í. En hjáleiga upp á einn og hálfan milljarð vekur óneitanlega upp spurningar um verðmæti sjálfs höfuðbólsins. 

Nóg af ergelsi í bili. Ég er næstum hálfkomin í sumarfrí. Rétt aðeins kíki við á bókasafninu stöku sinnum en sit sem fastast á skjalasafninu. Þetta lúxuslíf hefur gefið mér kost á því að dusta rykið af BA ritgerðinni. Og svei mér þá, ég held að það sé að koma smá mynd á herlegheitin. Efni hennar, fátækraframfærsla á Austurlandi á síðari hluta 19. aldar, á kannski sérstaklega vel við á þessum síðustu og verstu. Hver veit nema við smælingjarnir verðum boðnir upp og metnir til fiska eins og tíðkaðist fyrir rúmri öld? Það stefnir margt í þá áttina nema við verðum sennilega metin í Evrum.

Féð í landinu

Þessi frétt olli mér gífurlegum vonbrigðum. Ég sá í hillingum æsispennandi fjársjóðsleit á landareignum útrásarvíkinga og bankamanna. En þeir hafa varla grafið góssið í jörð úti í sveit. Sennilega væri nær að fara í þannig fjársjóðsleit á einhverjum Kyrrahafseyjum. En það sakar varla að gera leit á landareignum þeirra í von um að finna öðruvísi fé en ferfætt me-dýr. Eða eru blessuð me-dýrin kannski eina féð sem eftir er í landinu?

 Fé finnst í landi KaupþingsmannaSíðastliðinn mánudag heimtust kindur frá bænum Álftártungu á Mýrum sem ekki hafa komið á hús síðan vorið 2005 þegar fær voru lömb. Það þykir teljast til undantekninga að kindur komi ekki í hús svo lengi. Fréttamiðillinn Skessuhorn segir frá málinu í dag en þar segir að líta beri á að kindurnar héldu sig til á jörð sem eignamenn úr Reykjavík eiga og þar sé sjaldan smalað og nánast enginn umgangur.

Kindurnar höfðu haldið til í landi Hvítsstaða í nágrenni Urriðaár en jörðin er í eigu manna sem tengdust Kaupþingi og má þar nefna Hreiðar Már Sigurðsson fyrrum forstjóra Kaupþings.

Í frétt Skessuhorns segir að kindurnar hafi greinilega haldið til saman en án hrúts og hafa því væntanlega ekki borið lömbum öll þessi ár. Þá segir að þetta hafi því ekki verið sérlega arðbær geymsla á fé í vörslu Kaupþings síðastliðin ár.