Persónulegt afrek

Í góða veðrinu undanfarið hef ég verið að reyna að taka mig á í útivistinni. Vantar þó oft göngufélaga til að rölta með um fjöll og firnindi, auglýsi hér með eftir einum slíkum. En í þessu átaki hef ég nokkrum sinnum hlaupið stóra hringinn í Selskógi sem er tæpir 4 km. kurli borinn stígur. Var í fystu mjög efins um eigið úthald og orku til slíkra stórræða... en viti menn, ég komst alla leið og hef endurtekið leikinn tvisvar sinnum síðan. Þetta er ótrúlega falleg leið og það er endurnærandi fyrir sál og líkama að rölta um skóginn, hlusta á fuglasönginn og árniðinn. Hvað er rómantík ef ekki það?

 Þetta kennir manni að það getur borgað sig að ganga skrefi lengra en maður heldur að maður ráði við. Það er svo gott fyrir sjálfstraustið að finna að maður getur eitthvað sem maður hélt að væri aðeins á færi annarra.