ef ekki núna - þá hvenær? ef ekki ég - þá hver?

Nú er kominn meira en sólarhringur síðan Björgvin sagði af sér og enn situr Davíð sem fastast. Fyrir skemmstu bárust fréttir af konu í Bandaríkjunum sem greri föst við klósettsetuna... hefur nokkur athugað hvort Davíð sé hugsanlega gróinn við stólinn? Það hlýtur þá að vera hægt að losa á honum afturendann til að koma manninum út. Eitthvað verður allavega að fara að gerast!

Ég er ein af mörgum sem hafa séð minnihlutastjórn í hillingum. Jú, það virðist alveg inn í myndinni að Samfylking og Vinstri grænir taki höndum saman með stuðningi Framsóknar. Það er a.m.k. ljóst að hvaða flokkar sem taka við af þessari vanhæfu og heilsulausu ríkisstjórn þurfa að taka stórar, skjótar og óvinsælar ákvarðanir sem gætu þýtt mikið fylgistap þeirra. Þannig er fræðilegur möguleiki að Sjálfstæðisflokkurinn verði búinn að vinna nógu mikið fylgi til baka fyrir kosningar í maí að hann og trúlega Framsókn geti haldið áfram um stjórnartaumana.

Það veltur allt á minni okkar kjósenda. Verða kjósendur búnir að gleyma afglöpum Sjálfstæðisflokksins fyrir kosningar? Afglöpum þess flokks sem, ásamt meðreiðarsveinum sínum í ríkisstjórn, öðrum fremur teymt okkur á asnaeyrunum niður í hið svartasta spillingarfen sem sést hefur í siðmenntuðu þjóðfélagi? Sjálfstæðismenn eru ekki þekktir fyrir gott minni þannig að þeim væri vel trúandi til að halda tryggð við spillingaröflin eins og einfaldur hundur sem heldur tryggð við húsbónda sinn hvernig meðferð sem hann hlýtur.

Úff, það er of skelfileg tilhugsun til að hún megi verða að veruleika. Það hefur sýnt sig að græðgin virkar ekki. Þess vegna eigum við að nota tækifærið og byggja upp nýtt, réttlátt samfélag. Íslendingar eru ekki nema um þrjúhundruð þúsund, stéttskipt þjóðfélag getur ekki gengið upp í svo litlu samfélagi. Það er öllum ljóst að breytinga er þörf. Eða eins og vitur maður sagði forðum: "Ef ekki núna þá hvenær? og ef ekki ég þá hver?"

 

Hvað gerir Davíð nú???

Sterkur leikur hjá Björgvin að segja af sér ráðherraembætti. Hann á mikið hrós skilið fyrir að hafa axlað sína ábyrgð og setja mikla pressu á Sjálfstæðisflokkinn og bankastjóra Seðlabankans. Nú bíður þjóðin spennt eftir viðbrögðum þessara siðspilltu aurapúka sem enn sitja sem fastast í fúnum valdastólum sínum. Davíð væri reyndar alveg trúandi til að snúa aftur í pólitíkina og bjóða sig fram í formannsemætti þeirra sjallanna. Nei uss uss, þá hugsun vil ég ekki hugsa til enda.

Þá að allt öðru. Námið sem um daginn virtist algjörlega farið út um þúfur hefur tekið óvænta stefnu. Ég hef sett fókusinn á sagnfræðina og skráði mig með það sama í námskeið um Ást, fjölskyldu og einkalíf á Íslandi 1600 til 1900. Líst alveg ljómandi vel á efnið - enda mikil áhugamanneskja um ástir og fjölskyldulíf í fortíð og nútíð. Ekki spillir heldur fyrir að efni námskeiðsins má vel tengja við efni BA ritgerðarinnar sem ég er enn með í smíðum :)  

Helvítis fokking fokk!

Hvernig er þetta hægt? Það er vissulega mannlegt að gera mistök, en að gera sömu mistökin aftur... hvað er það annað en heimska? Upptökuprófið í bókmenntafræðinni gekk heldur ekki nógu vel. Í sannleika sagt þá var útkoman úr því hálfu verri en úr hinu fyrra. Það er reyndar umhugsunarefni fyrir viðkomandi kennara hvort eðlilegt sé að helmingur nemenda falli á upptökuprófi.

Mér finnst þó meira athugunarefni hvort konur séu konum verstar innan skólastofunnar. Á mínum námsferli innan háskólans hef ég svosem ekki lagt það í vana minn að falla á prófum, en í þeim tilvikum er það undantekningarlítið í námskeiðum sem konur hafa kennt. Samt eru karlmenn í miklum meirihluta þeirra sem hafa kennt þau námskeið sem farið í gegnum. Því spyr ég, eru kennslukonur strangari þegar kemur að einkunnagjöf? Kenna þær erfiðari námskeið? Er þetta bara tilviljun? Hver er ástæðan? 

Nóg af ergelsi í bili. Ef ég hefði verið á suðvesturhorninu hefði ég án efa mætt með potta og pönnur á Austurvöll og fengið útrás fyrir reiði mína þar. En í staðinn beindi ég orku reiðinnar niður í fætur, hljóp eins og vitfirrt manneskja hring eftir hring á íþróttavellinum á meðan ég tautaði í barm mér "helvítis fokking fokk". Það er skemmst frá því að segja að mér leið miklu betur á eftir. Hætt að velta mér upp úr bókmenntafræðiklúðri og farin að hugsa um jákvæðari hluti. T.d. nýja forystu Framsóknarflokksins og nýjan Bandaríkjaforseta. Tek það skýrt fram að ég er ekki framsóknarmaður en held að þetta hvetji aðra flokka til að endurnýja í sínum herbúðum. Efast samt um að sjálfstæðismenn hafi dug og þor til slíkrar endurnýjunar.  

áminning og áramótaheit

það er ekki ofsögum sagt af spekingnum henni Evu Pálínu. Þar sem við gengum hönd í hönd í krapadrullunni á leið í leikskólann í morgun spurði hún upp úr eins manns hljóði: "Mamma, hvenær verður þú að gera ekki neitt?" Þessi spurning stakk mig aðeins. Ég hef oft hneykslast á þessum önnum köfnu nútímamömmum sem hugsa meira um vinnu og starfsframa heldur en börnin sín. Er ég ekki nákvæmlega ein af þeim? Gef mér allt of lítinn tíma með dótturinni sem bara stækkar og stækkar og verður fullorðin áður en ég veit af! Nei, nú skal verða breyting á. Hér eftir ætla ég að gefa þessari skynsömu dóttur minni allan þann tíma sem  hún þarf. Það er annað áramótaheitið mitt.

Hitt áramótaheitið er bæta mig í mannlegum samskiptum, verða "prúð og frjálsleg í fasi" eins og segir einhversstaðar. Ætla að leggja sérstaka áherslu á síðara orðið "frjálsleg". Stíflaður talandi hefur háð mér alla tíð og nú er kominn tími til að breyta því. Einkunnarorð ársins eru semsagt... betri mamma, frjálslegri framkoma :)

bókmenntafræðileg aftaka

Þá er hin bókmenntafræðilega aftaka búin og hér er ég enn, nokkurnveginn uppistandandi. Er reyndar í skapi til að höggva mann og annan, en reyni að stilla mig. Prófið sjálft var mjög keimlíkt fyrra prófinu og gengið samkvæmt því. Það sem fer mest í mínar fínustu pirringstaugar er fyrirkomulagið og framkoman við nemendur. Jú, strax í nóvember var send út tilkynning til nemenda um að sjúkra- og upptökupróf yrðu haldin dagana 15. til 25. janúar. Allt í góðu með það. Einkunnir úr desemberprófinu bárust ekki fyrr en á síðustu stundu, eða 5. janúar. Allt í góðu með það líka, minnst tíu dagar til upprifjunar og frekari lesturs. Eftir hádegi föstudaginn 9. janúar var próftaflan loks birt. Þá kom sjokkið. Próf í bókmenntafræði var sett á mánudaginn 12. janúar, kl. 9 til 12. Það er skemmst frá því að segja að ég hef verið svoleiðis hoppandi, sjóðandi bandbrjáluð síðan ég sá próftöfluna. Jújú, auðvitað las ég líka alla helgina. En mér finnst þetta illa gert gagnvart nemendum. Til allrar hamingju starfa ég á svo frábærum vinnustað að fyrirvaralaust frí hálfan dag var ekkert mál.

Nú er nóg komið af pirringi, enda er hann óhollur fyrir heilsuna. Hér er annars þvílík hálka að það er varla hundi út sigandi... nema á broddum. Sjálf hef ég tekið hin glæsilegustu dansspor um götur Egilsstaða. Verð illa svikin ef forsvarsmenn listdansskólans fá ekki ábendingu um þennan hæfileikaríka kandidat. Er ekki frá því að hinn frumsamdi "hálkudans" henti mér betur en skraufaþurr hugtök bókmenntafræðinnar :)

Sumir dagar...

Sumir dagar eru einfaldlega verri en aðrir. Slíkur dagur var í gær hjá þeirri sem þetta skrifar. Fyrsta átakið var að koma sér í vinnuna eftir jólafrí. Það verður reyndar ágætt að koma lífinu aftur í fastar skorður. Það sem fór hinsvegar alveg með daginn var útkoma úr bókmenntafræðiprófinu. Jamm, þar féll ég með stæl og er lítt stolt af þar sem prófið var alls ekki erfitt. Hvað var það þá sem klikkaði? En ekki þýðir að leggjast í volæði heldur taka fram bækurnar og lesa meira fyrir upptökuprófið seinna í janúar. Það er mannlegt að gera mistök, en gera sömu mistökin oftar en einu sinni það er heimska.

Til að reyna að hressa eilítið upp á sálartetrið fór fallistinn sem þetta skrifar út að skokka síðdegis. En við hlið hans á íþróttavellinum var annar skokkari, skreflangur atvinnuhlaupari að því er mér sýndist. Það er vægt til orða tekið að ekki var mikið eftir sjálfstrausti fallistans þegar sá skreflangi geystist framúr.

En kosturinn við þessa slæmu daga er sá að þeim mun verri sem dagurinn í dag er, þeim mun meiri líkur eru á því að morgundagurinn verði betri.

Já og gleðilegt ár :)

spillingarsúpa með grillaðri heimsku

Jæja, nú er komið að smá nöldri. Hvernig í ósköpunum dettur ráðamönnum þjóðarinnar í hug að skera niður fjármagn til Háskólans? Og hvað á það að þýða að drepa niður þá vaxtarsprota sem fylgja háskólasetrum um allt land? Með þessu er beinlínis verið að sýna ungu menntafólki fingurinn og segja því að hypja sig úr landi. Það hljómar ekki mjög skynsamleg leið þegar menntunarstig þjóðarinnar er orðin hennar helsta auðlind. Ætlar þessum heimskupörum stjórnvalda aldrei að linna?

Næsta nöldur, hvers vegna í ósköpunum eru ekki fengnir erlendir, algjörlega óháðir aðilar til að rannsaka ofan í kjölinn þá spillingarsúpu sem við erum að sökkva í? Jú, það gæti komið sér illa fyrir einhverja. Hefur enginn nógu hátt settur ráðamaður nógu mikið bein í nefinu til að taka af skarið og segja hingað og ekki lengra? Að nú skuli kallaðir til alveg óháðir aðilar til að skoða spillingarsúpuna.

Látum þetta gott heita af nöldri í bili. Ég er hér með komin í jólafrí og ætla að hella mér í það jólastúss sem eftir er, gjafakaup, kortaskrif, bakstur, tiltekt og þrif. Veðrið er enn jafn hrikalega fallegt og rómantískt, 12 stiga frost og næstum logn. Þetta er yndislegur árstími þó að dagarnir séu stuttir :)

jólasveinar, skata og rómantík

Það er ekki ofsögum sagt af töframætti jólasveinanna. Síðan fyrsti bróðirinn kom til byggða hefur heimasætan í Hléskógum séð til þess að herbergið hennar sé alltaf snyrtilegt og fínt í dagslok því ella gæti sveinki hætt við að setja nokkuð í skóinn. Og þrátt fyrir dimma morgna þá er sú stutta fljót á fætur til að kíkja í skóinn. Svo virðist sem jólasveinarnir séu óvenju hagsýnir þetta árið því oftar en ekki er eitthvað nytsamlegt í skónum, t.d. sokkabuxur, vettlingar og fleira sem skóeigandann vantar sárlega. En ég veit svei mér ekki hvor hefur meira gaman af þessu jólasveinastússi, ég eða Eva Pálína.

Við nágrannakonurnar erum að undirbúa heljarinnar skötuveislu á þorláksmessu með dyggri aðstoð þeirra sjómanna sem næst mér standa, pabba og Unnsteins bróður, sem hafa séð okkur fyrir sjávarfangi. Fyrir utan að vera hinn besti matur þá hef ég tröllatrú á lækningamætti skötunnar. Fyrir síðustu jól lá ég í pest í nokkra daga og myndi líklega liggja enn ef ekki hefði komið til þorláksmessuskatan með tilheyrandi ilmi… eða fnyk

Hér er ennþá þetta yndislega, rómantíska jólaveður. Hvít jörð, froststillur dag eftir dag og glampandi tunglskin á kvöldin. Þess vegna segi ég enn og aftur, er hægt annað en vera ástfanginn í svona veðri?

Virkjun vitundarflæðis

Jæja, þá er prófinu lokið og ég þar með hálfkomin í jólafrí. Vissulega mikill léttir og miðað við aðstæður og undirbúning þá gekk prófið alveg þokkalega. Skilaði háfleygri úrlausn sem var einskonar allegórísk bakklifun, byggð upp á rómantískri tvíhyggju og virkjuðu vitundarflæði... eða með öðrum orðum algjör steypa. Vitundarflæði mitt var semsagt ekki virkjað, heldur var það stíflað. En prófið er búið og nú getur maður ekki annað en beðið dóms.

Næsta mál á dagskrá er rannsóknaráætlun og áframhaldandi vinna við BA ritgerðina og að sjálfsögðu áframhaldandi jólastúss á heimilinu með dyggri aðstoð Evu Pálínu :) Það eru semsagt ekki nema skemmtilegir tímar framundan... svo lengi sem maður hugsar ekki of mikið um fjármálahliðina.

Jólabókajólaraus

Í dag ætla ég ekki að minnast orði á neitt sem fer í taugarnar á mér... ekki Davíð, kreppu, þjóðargjaldþrot eða neitt annað sem flestir vilja lengst út í hafsauga.

Fyrir skemmstu fór ég á bókavöku í Safnahúsinu hér á Egilsstöðum. Uppákoman var samstarfsverkefni allra safnanna í húsinu og sýnir vel þann góða starfsanda og samheldni sem ríkir undir þaki þessa hálfbyggða húss. Þarna var lesið upp úr nokkrum nýjum austfirskum bókum og fleiri voru kynntar. Það er gaman að sjá hvað Austfirðingar hafa verið iðnir við skriftirnar á þessu ári og hve fjölbreyttir höfundar og bækur þeirra eru. Það eru sko engin kreppueinkenni í bókaútgáfunni - eða hvað? Jú, undanfarin ár hafa höfundar og útgáfufyrirtæki gjarnan látið prenta ritverk fyrir utan landsteinana. Í ár eru þessu öðruvísi farið, nær allt er prentað innanlands sem út af fyrir sig er hið besta mál. En það er vonin að gróskan í skriftum austfirskra rithöfunda sem og kollega þeirra í öðrum landshlutum haldi áfram, enda væri þá lítið eftir af þjóðinni ef hún hætti að hafa áhuga á bókum.

Þessa dagana er ég annars á kafi í próflestri - ásamt öllu öðru sem er að kaffæra mig. Ég á voða erfitt með að einbeita mér að bókmenntafræðinni, finnst hún óttalegt torf. En það þýðir víst ekki annað en að reyna. Eins og mér er mein illa við próf þá finnst mér þau tilheyra jólaundirbúningnum, rétt eins og smákökubaksturinn, jólagjafakaupin og skatan á þorláksmessu. Aðventan er yndislegur árstími :)